اخترنیوز مولتی مدیا
نگاهی به نمائی (15)
جمشید گشتاسبی
از مجسمه ی گوته، شوپنهاور، دیوید و گولیات، گوتنبرگ و الهه ی عدالت گرفته تا انواع و اقسام تندیس ها در پارک ها و پلازاهای گوشه و کنار شهر فرانکفورت، تور هنری بدون هزینه ای می توان یافت که به نوعی به نگاه و حس تو ازجهان پیرامونت می تواند معنا و مفهومی تازه دهد یا دست کم لحظات تماشای تو را سرشار از زیبائی و یا اندک تأملی سوای روزمرگی ها سازد.
بر بال هنر، همیشه چیزی برای دیدن و اندکی تأمل ماندن در دیدن هست.
مجسمه ی مرد آهنی را در شرق فرانکفورت دیدم. این تندیس زنگ زده، پیکر انسانی ست که اندامش از مجموعه ای قطعات وصل شده با پیچ و مهره تشکیل شده. تو گوئی سلاخی وبعد ترمیم شده و راستی آیا همین به خودی خود شرح احوال امروزبسیاری ها نیست؟
کمی که به آدم مونتاژ شده اندیشیدم بی اختیار با فکر به حضور رو به رشد قهرمانهای رباتیکی چون ترمینیتور، جنگ ستارگان، کارآکترهای خروجی کمیک بوک ها و فراگیرشدن قضیه ی هوش مصنوعی و هراس فردای سوپر مدرنی که ما را درگیر درگیری های تازه و لوکس و هوشمند می کند کم و بیش، ترسی بر لذتم ازاین پیکره ی زنگ زده ی هنری غلبه کرد درحالی که نمی توانستم از زیبائی، سادگی و بدعت اندیشه ی خالق این تندیس اُکسیداسیونی هم چشم بپوشم.
با همه ی هراسم از آن زمان که روزی پیرامون ما چنین مونتاژی پا بگیرد نمی توانستم به خالق این اثر هم درود نفرستم در حالی که فکر به ابزاری شدن پاره های وجود آدمی هم رهایم نکرد و در من ماند.
آموخته ایم به آینده چشم امید بدوزیم اما حالا با نگاه به این سیمای پیچ و مهره شده برسر و گردن مجسمه، به فردائی عاری از عشق و لبخند و سمپاتی اما پر از داده های ریاضی و پرداخت های کامپیوتری می اندیشم و ارزش ها و شاید تقدس های جدیدی فوران زده از دل محاسبات و پردازشی الگوواراز دل نرم افزار هائی که انسان را هم احتمالا می سازند اما انسانیت را گمان نمی کنم.
آیا تبسم، ترحم ، تشکر، فداکاری، احساس گناه و مفاهیمی انسانی از این دست را هم می شود مجازی و داده پردازانه تصور کرد و با پیچ و مهره به هم چسبانده و واقعیت بخشید؟!
