خداحافظ صاحب دست خدا … فرشید خدادادیان

فرشید خدادادیان

چقدر سخت بود حفظ کردن اسمت دیه گو آرماندو مارادونا و چقدر به تو می آمد این اسم سخت.اسمی که اسطوره من و ما دهه پنجاهی ها بود‌.

اسمت شبیه مادونا بود دختر بلوندی که استغفرالله گویان و  یواشکی تصاویرش دست بدست می شد بین بچه ها اما تو جذاب تر بودی برای ما که توپ پلاستیکی فوتبال را بیست تومن می خریدیم و دنیای ورزش را پنج تومن در روزگاری که عکس سیاه و سفید مدونا پنجاه تومان بود

فوتبال فقط پا برهنه .زمین فقط زمین خاکی با قلوه سنگ هایی که مثل مین ضد تانک زیر زمین بود و تیزی اش پا می برید از ما نسل جنگ و توپ فقط توپ پلاستیکی راه راه که اگر دوپوسته می شد ماندگارتر بود.

من هیچوقت استعدادی در فوتبال نداشتم حتی زمانی که به زور  که نه با التماس کاپیتان تیم محله بودم و  مارادونا اسطوره ی من و ما بود کسی که معادلات دنیای فوتبال را بهم ریخته بود‌.

عکس های مارادونا را از دنیای ورزشی و کیهان ورزشی می بریدم و دفتری را یواشکی کرده بودم آلبوم اسطوره در زمانی که بچه ها عکس مادونا و مایکل جکسون جمع می کردند.

 مارادونا برای ما گواه این بود که می شد سیکس پک نداشت و شکم گنده  داشت و فوتبال بازی کرد.می شد قناس بود و جذاب بود. می شد بدون اینکه قد کریم باوی  قدبلد بود کوتاه بود و هد زد‌.

می شد فقیر بود و خوشحال بود.می شد بی نماز و روزه دست خدا بود…..

خدا حافظ دست خدا

خداحافظ اسطوره ی من و ما