اخترنیوز مولتی مدیا
مهمیر،(محمود میرزایی)
مردمی که سرگزشت و فلسفه و آیین‌های نیک خود را بشناسند و پاس دارند، شایسته‌ی نکوهش و کوبش اند؟
بهانه‌ها برای مهر و همبستگی!
برای پاسداشت، نگهبانی، آبادانی خاک و سرزمین و بوم!
برای بهروزی، فررهی، برای شادی و آرامش و
در آشتی زیستن مردمان!
آنجا که آیین‌ها چنین خواسته‌هایی در دل خود دارند، به طبیعت مهر می‌ورزند، سبزه و درخت و خاک، آب و آتش و پاکیزگی و جانداران را پاس می‌دارند و تیمار می‌کنند، مردمان آن دیار گره زننده‌ی دانش و مهر به یکدیگرند. این نشان از خرد و خردمندی رهبران آن سرزمین دارد. و این نیکویی‌ها، نشان از مهر به سرزمین و مردمانش، نگهداری بهینه‌ی آن، و زاینده‌ی فرهنگ والا، زیبایی و هنر، تندرستی و بهزیستی زندگی دارد. ققنوس نمادی از امید و از پای ننشستن است. سیمرغ نماد روشنی، دانایی، همبستگی و باهم زیستن است.
شاهنامه پردیسی، بخشی از شناسنامه و کارنامه و زایش و عشق و پهلوانی‌های سرزمینی کهن، با فراز و فرودها و هم نگهداشت آداب و زبان نیاکانی ست.
فرهنگ خود را شناختن، ژرفای فلسفه‌ی ققنوس و سیمرغ را دریافتن به پس رفتن و پسماندگی ست؟ مردمی که سرگزشت و فلسفه و آیین‌های نیک خود را بشناسند و پاس دارند، شایسته‌ی نکوهش و کوبش اند؟
چنین مردم و فرهنگی شایسته‌ی ستایش اند. مردمی با چنین فرهنگی آموزگاران و پاسداران نیکی اند (پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک ـ سپاس) از چنین مردم و فرهنگش باید آموخت، بدان ارج نهاد و پشتیبانش بود.
آنان که بجای آموختن، پاس داشتن و پشتیبانی، به ویرانی و کشتار چنین دیاری برمی‌خیزند، اهریمنان‌اند، بدکیشان‌اند، و باید زدوده شوند.
زایش ایزدانی همچو میترا، آناهید، زروان، اهورامزدا و … و نیایش آنها، بار خرد و نکویی دارد. خوب و زاینده است، و فرهنگی که خدایانش جنگاور، خونریز و چپاولگر و ویرانگرند، اهریمنی و سزاوار نبودن اند.
اینک تیز بنگریم که کدامین آیین‌ها زاینده و مهرآگین، و کدامیک خشن، بی‌مهر و ویرانگرند!؟
پاسداشت آیین‌های نیک‌خواهی خرافات نیست. این آیین‌های خوشبختی‌آور هرچند کهن باشند و با دانش و آگاهی‌های امروزین همخوان نباشند، در خود گوهر خوبی‌هایی دارند که نام برده شد، این آیین‌ها پی‌ریز مهربانی و همبستگی اند و بهانه‌هایی برای باهم در مهر و آشتی، آزادی، آبادی، برابری، آرامش و شادی زیستن اند.
نوروز، سیزده‌بدر، چهارشنبه‌سوری (پاسداشت بی گناهی و نکوهش پلیدی و سزاوار سوختن)، 
جشن‌های سده (آتش)، آبان (آب)، تیرگان، مهرگان، سپندارمذ و… همه نیکو و نشان مِهر و مُهرِ خرد دارند. امروز که ما در تیررس و یورش ددمنشانه‌ی اهریمن در پیکر ضحاکی هستیم، یادآوری و پرداختن نمادین به آیین‌های نیک خود، جز خوبی برای رهایی از چنگال دژخیمان اهریمنی ندارد.
جشن‌های سده (آتش)، آبان (آب)، تیرگان، مهرگان، سپندارمذ و… همه نیکو و نشان مِهر و مُهرِ خرد دارند. امروز که ما در تیررس و یورش ددمنشانه‌ی اهریمن در پیکر ضحاکی هستیم، یادآوری و پرداختن نمادین به آیین‌های نیک خود، جز خوبی برای رهایی از چنگال دژخیمان اهریمنی ندارد.ما با چنین آگاهی از چگونگی آیین‌های نیکِ نیاکانی‌مان سیزده‌بدر را هم که همانا دوری از بی‌مهری، پاسداشت و مهر به طبیعت، شادی و باهم در دل طبیعت زیستن است، گرامی می‌داریم، به آغوش طبیعت پناه می‌آوریم، دست‌افشان و پاکوبان آواز می‌خوانیم و به مهر و شادی و همبستگی می‌کوشیم.
با مهر، مهمیر، ۳ فروردین ۷۸۶۴ میترایی،
گذشت ۱۴۰۴ سال خورشیدی
۲۳ مارس ۲۰۲۵ ترسایی
________________________________________________________________________
کمال پاشا ـ آتاتورک، موسولینی و بسیاری کشورهای اروپایی و آمریکایی هنوز هم در را بازشازی بنمایه‌های میهنی (هویت ملی) می‌تلاشند.
Facebook Comments Box
