یکشنبه ها در کافه طنز آقا مهدی

غربت واقعی 

مهدی قاسمی

اون سالها تازه از آبادی برای کارگری به شهر اومده بودم. روزها تو بازار باربری میکردم و شبها هم در گاراژ مش حسن با روزی پنج ریال اجاره رو پشت بام میخوابیدم.

صبح تا شب غذام نهایت یک تکیه نون و پنیر بود یا نون و گوجه و خیار.
چون آدم قوی هیکلی بودم ،بازاری ها خیلی از کارم راضی بودند و بعداز چند ماه باربری به پیشنهاد حاج قدسی یکی از بازاری ها خوشنام ، شدم شاگرد حجره اش .
چند ماهی گذشت و وقتی که حاجی به من اعتماد کرد ،شدم خونه شاگرد حاجی و علاوه بر کارهای حجره ،کارهای خونه قدسی هم انجام میدادم.
دهسالی گذشت و من شدم پیشکار مخصوص حاجی و کارم نظارت و حسابرسی بر اموال و املاک ،انبار،و تمام کارگران حاجی بود.
کار و بار حاجی با اومدن من سکه شده بود و حاجی تصمیم گرفت که برای خرید و معامله ی بزرگی به فرنگ برود .حاجی از من خواست که اورا در این سفر همراهی کنم.
اولین بار بود که پایم را  بلاد فرنگ میگذاشتم.
سال ۱۹۷۲ پاریس عروس شهرهای جهان .
دیدن پاریس و تمام جاذبه های اون،فرهنگ ،ابنیه،شانزلیزه و همه و همه ی جاذبه های اون هوش  از سرم برد که برد…..
بعداز بستن قرارداد خرید اجناس و کارهای مربوطه دوباره به وطن برگشتیم،اما برای من فراموش کردن پاریس زیبا با آن همه زرق و برقش غیر ممکن شده بود.
بعداز برگشت از فرنگ ،شب و روزم شده بود فرنگ …
دست و دلم به کار نمیرفت.
یک شب هم بی خبر و بدون خداحافظی وسایلم رو جمع کردم و برای همیشه از ایران رفتم.
پاریس و محله “مونمارتر”اش بر روی تپه ای تاریخی پراز کافه ها و مغازه های مختلف،درمحله “پیگل جنوبی” کافه ها، رستوران ها، فروشگاه های مواد غذایی و کلاب های شبانه متعدداش،محله “اوبرکامف “برای افرادی که عاشق نشستن در کافه هستند و می خواهند طعم قهوه های پاریس را هم بچشند، این محله به کافه ها و زندگی شبانه ای که در آن جریان دارد. مشهور بود.
 کانال “سن مارتن” و اطراف آن محله ای دیدنی و به عنوان مکانی جذاب و دیدنی و محله” باستی” یکی از معدود محله هایی در پاریس است که رستوران ها و کافه های جذابی در آن یافت میشد.
پاریس زیبا با قلب ایفل و ادبیات و مردم خوشرو مرا جذب کرد و ماندنی شدم.
چهل سال بعد از سکونت من در پاریس و زمانی که دیگر در ایران حکومت سلطنتی نبود و مردم در شورشی سیستمی را جایگزین کرده بودند که از زمین تا آسمان در جهان به اعتبار ایران و ایرانی صدمه زده بود،  و بعداز چهل سال و در سن کهولت دلم برای ایران،  مردمش و آبادی ام تنگ شد و قصد کردم که مابقی عمرم را در ایران بگذرانم.
این بود که در هفتاد و هشت سالگی و بعداز چهل سال دوری از وطن ودر سال ۲۰۱۲ میلادی ،پاریس را به سمت ایران ووطن ترک کردم.
اولین جایی را که رفتم راسته بازار بود و حجره حاجی. راسته بازار با چشمان کم سو وازدور حجره حاجی را دید میزدم و پس از پرس و جو متوجه شدم که حاجی سی سال پیش از دنیا رفته بود و پسرش که اونموقع فقط سه سال داشت والان مردی شده بود برای خودش، جا اورا پر کرده بود.
راسته بازار را که بالا پایین میکردم به نظر میرسید که با قدیم خیلی فرق کرده بود ،بازاری های کم اعصاب و دروغگو و فرصت طلب شده بودند.انصاف ،بخشش و رحم و مرو٘ت کمتر در چهره ها و زبان چرب و نرم آنها دیده میشد.
پس از مدتی با خودم گفتم بر میگردم آبادی خودم و با ساختن خانه ای کوچک بقیه عمرم را در آرامش و سکوت میمیرم.
با ورود به آبادی ،همولایتی ها با دیدن و شناختن من کمی خوش و بش میکردند و راه خودشونو میگرفتند و میرفتند.
تمام نسل قدیم ها مرده بودند و نسل جدید هیچ شباهتی به آدمهای قدیمی و با محبت قبل را نداشتند…
سسیتم ونظام حاکم  بلایی سر مردم آورده بود که از نسل مردم مهربان و با عزت جوانهایی خموده و لوده و بی احساس و بی توجه ساخته بود.احترام به بزرگتر کمتر رعایت میشد و جایگاه پدر و مادر و بزرگان خانواده در جامعه سقوط کرده بود.
گاهی مردم در عین نداری و فقر دایم در چشم هم چشمی و فخر درگیر بودند.
سه ماهی را در آبادی و در منزل پدری که الان برادر زاده ام در آن ساکن بود ماندم. در این مدت اینقدر بی مهری دیدم که قید ماندن را زدم و برای همیشه دوباره راهی پاریس شدم.
راستی در آن چند دهه سال چه بر سر مردم نجیب و مهمان نواز و شاد ایران زمین آمده بود؟ تا حدی که مردم کشور و آبادی برای غربت واقعی شده بود و تحمل این غربت نسبت به غربتی که چهل سال در آن بودم سختر شده بود…
Facebook Comments Box

About اختر قاسمی

فرزند نفت ام. در گچساران بدنیا آمدم و در مسجدسلیمان شهری که با نفتش، با شیره ی جان خود و مردم مهربانش ایران نوین را ساخت، بزرگ شدم. از سال 1984 در خارج از کشور زندگی میکنم. در آکادمی هنر در اشتوتگارت تحصیل کردم و بیش از سه دهه است که به کار رسانه، عکس و فیلم و فعالیت های فرهنگی و حقوق بشری مشغولم. به امید آزادی و برقرای دمکراسی در میهنم زنده ام و تلاش میکنم. آرزوی دوباره دیدن شهر عزیزم را دارم و دلم برای شقایق ها و کوه های شهرم خیلی تنگ شده ....

Check Also

یکشنبه ها با کافی طنز آقا مهدی

مهدی قاسمی “دور دنیا در هشتاد دود!” استاد مسلم سخن، مرد عمل، آخر ایده، مالک …

یکشنبه ها با کافه طنز آقا مهدی

مهدی قاسمی با طنز: عمارت بدری خانم بدری خانم، خانم خانه اشرافی با یک باغ …

One comment

  1. crime against humanity in syria

    تصاویری از شهر جنگزده درعا پس از پیشروی نیروهای دولتی سوریه
    به روز شده در: ۱۲​۰۹​۲۰۲۱
    https://per.euronews.com/2021/09/12/footages-of-war-hit-city-of-daraa-in-syria-after-government-forces-takeover
    این کاریست که طالبان سوریه و طالبان ایران و طالبان روسیه میکنند
    (فقط یک رسانه فارسی اجازه دارد این گونه اخبار را انهم برای پاک کردن رد پای روسی خودش منتشر کند)

    کانون نویسندگان ، شیرین عبادی ، نرگس ، دوست دختر بخشی , همه کسانی که به دروغ در افغانستان اشک تمساح میریزند برای حقوق بشر ، در مورد این کشتار وحشیانه ، سکوت جنایت کارانه می کنند.
    این ویران کردن فرشی خانه های ملتی فقیر نگاه داشته شده توسط دولت جنایت کار شیمیایی اسد و حامیان جنایت کارتر او پوتین و ملاهای روسی ،
    خم به ابروی جنایت کاران تروریست فدایی ، توده ایها ، ملی مذهبی ها نمی اورد
    چون اینها مثل جنده های روسی امیرطاهری ، بقراط ، کاملیا ، سرکوهی ، تابان ، نیکفر ، برزگر ، بارسقیان ، میلانی ، پرواند ، زرافشان ، شهبازی ، کشتگر ، فرخ ، پورمندی ، فتاه پور ، ممبینی ، کریمی ، طاهری پور ، همایون ، تقی زاده ، انصاری ، زاهدی ، …. جنایات مزدوران روسیه را نرمال میدانند .
    همه جنایت کاران از رئیسی تا خوئینیها ، خامنف تا موسوی ، فدایی تروریست تا پ ک ک ، اسد تا ارتگا ، مادورو تا لوکاشنکو ، پوتین تا محمد بن سلمان ، طالبان تا داعش خراسان پوتین ، کیم تا جین پینگ ، پاشینیان تا اف های اسیای مرکزی بایستی در دادگاه های حقوق بشر بین المللی محاکمه شوند

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *