اخترنیوز مولتی مدیا
محمود مهمیر
“رنگین‌کمان نماد بودنِ همگان در آشتی ست.”رنگین‌کمان، نماد خوشبختی در آشتی!
مردم سرزمینی خوشبختی نسبی دارند، به اندازه‌ای که آزادی، برابری و دادگری نسبی دارند.
نبود یا کمبود هریک از این سه، آن دو دیگر را هم ناتوان یا ناشدنی می‌کند. آمیزش و تافته‌ی این سه راه، فررهی و بهروزی توده ها را هموار می‌سازد.
فرزند این آمیزش؛ آرامش و شادی ست!
ستیغ (قله‌ی) خوشبختی همانا آرامش و شادی ست.
برپایی و استواری سه ستون سترگ خوش‌سامان زندگی که آزادی، برابری، دادگری ست، بدون بَرمایه‌ی “خرد” ناشدنی ست!
خرد، فرزند آمیزش مهر و دانش است.
در آسمان روشن و هوای دل‌آرام و دل‌انگیز زندگیِ آرام و شاد، در پرتو همه‌ی این آمیزه‌ها “هنر” رنگین کمانی ست که لبخند نیکویی را بر چهره‌ی فرآوری و آفرینش می‌نشاند.
در چنین هوایی، سودمندیِ فرآورده‌ها برای زیستن در کنار هم، و باهم، در پذیرشِ هم و آشتی همگانی ست.
در چنین بستری، بجای جنگ‌افزار، فرآورده‌ها در روند پاکیِ طبیعت، و دستیابی همگان به نوش و پوش و خور و خواب، رفت و آمد در ایمنی و آسایش، در پناه آموزش و پرورش، و در راستای مهر و آشتی و کشش به سوی شناخت مردمان دیگر سرزمین‌ها و فرهنگ‌ها هم‌سازی می‌شود، داد و ستد توده‌ها با فرهنگ‌ها و توان‌های گوناگون، به سوی پذیرش سود هر دو سو می‌رود و دوری از جنگ و ستیز، زمینه‌ی پیوندهای رنگارنگ می‌شود.
در چنین هوایی، رنگین‌کمان هنر نقش بزرگی بازی می‌کند. چراکه هنر دیوار ندارد که گر می‌داشت، رنگین‌کمان نمی‌شد.
در رنگین‌کمان، سبز و بنفش و نارنجی فرزندان آبی و زرد و قرمز اند که این رنگ‌ها هم در کنار هم دیوار ندارند و به آرامی درهم می‌آمیزند و در پژواکی (طیفی) گسترده، بسیارها رنگ‌های میانی می‌آفرینند، همان گونه که میوه‌های یک درخت و فرزندان یک زن و مرد، همه یک اندازه و یک رنگ نیستند.
زندگی بی پایان، سرشار از آمیزش‌ها و رنگارنگی ست. زندگی سیاه یا سپید یکدست نیست. زندگی آمیزش پیچیده‌ای ست سرشار و پُر از “میانگینی” ها !!!
هر کس این “میانگینی” را بشناسد و بپذیرد، از زورگویی و خشکی می‌پرهیزد!
بستر خوشبختی در میانه‌ای ست میان تو و من، میان شما و ما. برای رسیدن به میانه و آشتی و آمیزش و آرامش، می باید از خود گزشت تا رقصی رنگین‌کمانانه با شادی در میانه رخ دهد،شادی و آرامش بیافریند، بگسترد.
زندگی رنگین‌کمانی ست که بی آمیزش رنگ‌ها و میانگینی‌ها زیبا و کمانی رنگین نمی‌شد.
رنگین‌کمان نماد بودنِ همگان در آشتی ست.
آنجا که آشتی هست، زایش هست. آنجا که جنگ و ستیز هست، ویرانی، کشتار، نابودی، پریشانی هست، شادی و آرامش هم نیست.
آیا رنگین‌کمان زیبا نیست؟
آیا با دیدن رنگین‌کمان، لبخند آرام بر لبان و چهره‌ها نقش نمی‌بندد؟
این لبخند نشان از آرامشی‌ست که از دوست داشتن میانگینی‌ها و آشتی پدید می‌‌آید.
پس می بایستی از جای خود بگذریم، به سوی دیگری رویم، در “میانه” به هم رسیم، رقصی رنگین در میانه‌ی میدان کنیم و باهم سرود زیبای آزادی، برابری دادگری را پرتو افشان کنیم.
فروزان و فرازان، ژرف و گسترده باد،
جنبش شاد جوان‌سالار دگرگون سازِ؛
زن زندگی آزادی
با مهر مهین به میهن، مهمیر،
۳۱ اردیبهشت‌ماه ۷۸۶۴ میترایی،
۱۴۰۴ سال خورشیدی
۲۱ می‌ماه ۲۰۲۵ترسایی
Facebook Comments Box
