سیزده بدر را زنده نگه داریم! ایرانیان کلن در سیزده بدر دو سال پیش! اختر قاسمی

امسال دومین سالیست که ایرانیان کلن سیزده بدر را نمی توانند همانند هر سال جشن بگیرند!

گزارش زیر را دو سال پیش از سیزده بدر ایرانیان کلن تهیه کردم که در کیهان لندن منتشر شد. گرچه دو سال پیش هم به دلیل سیل در ایران، همانند هر سال سیزده بدر برگزار نشد اما برای زنده نگه داشتن این جشن ملی گزارش دو سال پیش را منتشر میکنم.

امسال دومین سال است که به دلیل محدودیت های شرایط کرونا امکان برگزاری سیزده بدر اصلا وجود ندارد. به امید اینکه سیزده بار سال آینده را به جشن آزادی ایران تبدیل کنیم.

امسال سومین سالیست که ایرانیان کلن مثل هر سال سیزده بدر را نمی توانند جشن بگیرند. 

گزارش سیزده بدر ایرانیان کلن، کیهان لندن

اختر قاسمی – هر سال روز سیزده‌به‌در شاهد حضور هزاران ایرانی در پارک بزرگ جنگلی کلن بودیم، اما امسال بجز چند خانواده به شکل پراکنده در گوشه و‌ کنار این پارک بزرگ خبری از حضور گسترده ایرانیان نبود،. گرچه امسال سیزده‌به‌در مصادف با روز کاری در وسط هفته بود اما این موضوع سالیان پیش مردم را از حضور گسترده در سیزده بدر منع نمی‌کرد.به جرأت می‌توان گفت که کمترین حضور ایرانیان کلن را حداقل در بیست سال گذشته در چنین روزی در این پارک شاهد بودیم که بی‌تردید حادثه غم‌انگیز سیل سراسری در ایران بی تاثیر نبوده است. حتی آنانی هم که در پارک حضور داشتند از نگرانی‌شان می‌گفتند و اینکه برای فرار از اخبار ناگوار ایران سیزده‌به‌در شاید بهترین بهانه بود. در گفتگویی که با چند خانواده داشتم آنها ضمن ابراز نگرانی برای مردم ایران معتقد بودند که گرچه قلبشان با مردم در میهن است و به آنان فکر می‌کنند اما حفظ آیین و‌ جشن‌های ملی هم نباید فراموش شود.امسال سختگیری شهرداری و پلیس کلن برای برگزاری مراسم چهارشنبه سوری و سیزده‌به‌در ایرانیان کلن بیش از هر سال بود که این موضوع به بحث میان جامعه ایرانی ساکن کلن نیز تبدیل شد.

لینک به گزارش در وبسایت کیهان لندن که در 3 آپریل 2019 منتشر شد.

Facebook Comments Box

About اختر قاسمی

فرزند نفت ام. در گچساران بدنیا آمدم و در مسجدسلیمان شهری که با نفتش، با شیره ی جان خود و مردم مهربانش ایران نوین را ساخت، بزرگ شدم. از سال 1984 در خارج از کشور زندگی میکنم. در آکادمی هنر در اشتوتگارت تحصیل کردم و بیش از سه دهه است که به کار رسانه، عکس و فیلم و فعالیت های فرهنگی و حقوق بشری مشغولم. به امید آزادی و برقرای دمکراسی در میهنم زنده ام و تلاش میکنم. آرزوی دوباره دیدن شهر عزیزم را دارم و دلم برای شقایق ها و کوه های شهرم خیلی تنگ شده ....

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *