شیدایی(مجموعه اشعار پورمزد کافی)- برخوان ماه

چونین مزن مژگان به هم بیمار چشمان توام 
چندین میفکن تیر غم من پای پیمان توام

باز آ به دردم باز بین تا با تو گویم شرح این
ای مهر تو حبل المتین در بند و زندان توام

جور و جفا کم بیش کن بر کاو به پایت اوفتد
من ماهی ی دریا نی ام مرغ غزلخوان توام

بر موج بی مهری مران دل را به حزن بیکران
کاو شایدت در این جهان آن کاو منم کان توام

گر دست میدادم دمی تا با تو بنشینم همی
بختی به وقتی بودمی لختی که بر خوان توام

رفتی و رفتم زآرزو رفتم ز خود بی گفتگو
بر خوان مرا ماه نکو نص پریشان توام

ای در وجودم جان شده در هستی ام پنهان شده
خورشیدی و تابان شده بر من که تاوان توام

از وصف تو بیرون منم در کوی تو بیچون منم
با شعر تو موزون منم موزون اوزان توام

باز آ که منظر از ازل بودش تو مقصود غزل
هم راه بودی هم امل بر من که ویران توام

پورمزد کافی(منظر)

دی ۲۵۷۸ (۱۳۹۸)
ژانویه ۲۰۱۹ آلمان

Facebook Comments Box

About مجید شمس

Check Also

شیدایی(مجموعه اشعار پورمزد کافی/ منظر) – ویرانی

  پورمزد کافی امشب نشسته به ویرانی ی خویشم امشب آشفته ام خرابم پریشم امشب …

شیدایی(مجموعه اشعار پورمزد کافی)- ستایش خاموش

“ستایش خاموش” دریایی از نسیم میایی و میگذری روز میگذرد من با بنفشه ای بر …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *