پریسا قاسمی
هر موجودی که پا به عرصهٔ وجود میگذارد، حتما برای هدفی طراحی شده و برای خدمتی، به جهان هستی دعوت گردیده است.هر موجودی با هویتی که در ظاهر و ذات خود دارد شناخته می شود و با رویت آن میتوان به نوع خدمتش به جهان هستی، و هدف آفرینش پی برد، اما کمتر کسی یافت میشود که عمیقاً پی به هدفِ آفرینش یک موجود الهی به نام زن برده باشد. شاید به نظر مبالغه بیاید، اما واقعیت این است که به جرات میتوان گفت که تمام زمان استراحت یک زن، فقط زمانیست که هنوز راه رفتن را نیاموخته است، زن اگر میدانست که تا آخر عمر باید روی دوپای خود بایستد و مسئولیت فراوانی را به عهده بگیرد و جور تمام اطرافیانش را برای همیشه بکشد، ترجیح میداد زمان بیشتری را در ابتدای زندگیش، به نشستن بگذراند تا راه رفتن. چراکه از زمانی که راه رفتن را می آموزد، دیگر از نشستن و وقت گذرانی خبری نیست، دیگر از نوازش شدن و ناز کردن، استراحت کردن و در آغوش گرم پدر و مادر به خواب رفتن، خبری نیست. فقط دویدن است و دویدن. موجودی که با تمام ظرافت و لطافتش، دائم در حال روبرویی با خشونت است. مدام می شکند ولی خودش با تجربه ای که دارد، شکسته هایش را جمع میکند و با مهارتی خاص، به هم پیوند میزند و باز مقاوم تر از همیشه به میدان میرود، اما اینبار محکمتر و آماده تر،
ولی باز زخمی تر از قبل برمیگردد و زخمهایش را با مرهمی به نام اشک، پاک میکند و با عشق عمیقی که از درونش زبانه میکشد، جراحتهای بی پایانش را ترمیم میکند و با وجود اینکه میداند هر کاری و هر حرکتی که انجام دهد، با موانع و مسائل دشواری روبرو خواهد شد، بازهم به راهش ادامه میدهد و تا به نتیجهٔ دلخواه نرسد، دست از تلاش برنمیدارد. این است فرق بین دو جنس. زن را نمیتوان در کلمات و حتی جملات وصف کرد چرا که این نوع انسان (جنس زن) به قدری بی انتها و پایان ناپذیر است که هیچ دانشمندی قادر به کشف آن نیست. هر چه تاریخ را ورق میزنم، بیشتر به توانایی های یک زن پی میبرم وهمچنان در شگفتم که چطور یک زن میتواند در آنِ واحد صد وهشتاد درجه تغییر کند، بدون آنکه به گذشته نگاه کند یا نگران آیندهٔ خویش باشد؟زن میتواند مریم مجدلیه ای باشد که از بدنامی، توبه کند و با دیدن عشق الهی، به یکباره به یکی از وفادارترین همراهان مسیح، تبدیل گردد. زن میتواند مادر ترزایی باشد که پا به پای مردان، در میدان جنگ بماند تا هم برایشان مادری کند و هم مرهمی باشد برای زخمهایشان. سخن را کوتاه کنم، سیاستی که دنیا برای تحقیر کردن زنان، اجرا کرد، شاید به ظاهر کارساز و نتیجه بخش بود، ولی بسیار روشن است که این آتشهای زیر خاکستر، اگر شعله ور شوند، دنیا را با آتشِ عشق، نورانی کرده و برای همیشه، تاریکی را از میان برمیدارند. ایمان دارم که دنیا بزودی شاهد این دگرگونیِ زیبا خواهد بود.
#زن_زندگی_آزادی