پورمزد کافی

“در مصاف گل” سخت است با خیالت لختی کنار بودن از گل سخن شنفتن با غنچه یار بودن سحر تو در نگیرد کاو را دلی نباشد فرض است بی دلان را در انتظار بودن راه نظر نبندم تا چه ام ز دوست آید ما را مقدر است این در اضطرار …

نقدینه ی عشق را                  باغی شدم به آرزو برگهایش سراسیمه گی هول از هر کجایش دری می نمود و کس به هیچش ز قفلی نمی گشود ستاره ای بودم خاموش در بی زمانی دریایی بودم بی موج در بی مکانی و کاسه …

و این گزینه کجا بود؟  که بنشسته ام بود بر گلوگاه صبح به تیغ تا درنگ این شب تنگ چنان به لحظه ی تردید در نوشت که دست از تو ببایدم میداشت در آستان سرنوشت مرا خیال نرگس تو کجا به خنجر خونین در نهاد؟ که قصه ی پریشم به …

  شعر زیبایی ست  تفسیر کلام فشرده ی نور است در قعر تیرگی و کشنده شکافی بر کمرگاه درد شعر آرامش است گهواره ی پرنیان و بال پروانگان چون نغمه ی نوازش عشقی بر پوست ملتهب قلبم شعر دانایی ست عصاره ی گزینه ها و پیوندهاست ذهن شکفته ی خاک …

پورمزد کافی(منظر) ترا ز آه خود خواندم ز موج درد ز زخمی که در عصب می سوخت نگاهم کردی نور تنوره کشید و آسمان معطر شد گفتی منم به لهجه ی گیاه و علف گریستم و عشق را کفایت همان بود مرا به خویش خواندی نیمی طراوت گلگون نیمی شقایق …

  با من سخن از قامت دلدار مگویید با برگ خزان دیده ز گلزار مگویید چون لشکر عشاق و صف نسترن آمد بیهوده سخن از ره و دیوار مگویید با مست ز خود رفته در این میکده ی غم دیگر سخن از حرمت گفتار مگویید شبنم نچکد بر گل و …

پورمزد کافی از  من تا تو ای لاله چه حاجت به نی و شمع و شرابت گلبانگ دو صد ماه منیر است خطابت گیسوی تو گر منع گل از باده نماید خود مست بُوّد باغ از آن باده ی نابت پروانه° صفت سوخت بباید به سر عهد عاشق نّبُوّد آنکه …

“در محاق ابلیس” هبوط ِ آدم بود یا لعنِ ابلیس گجسته ؟ که سر بر نمودنِ این عجوزه ی پیر را مجال می نمود و مرا جهنم ِ در محاق ِ ردای تو به دایره ی  وهم  هم محال می نمود دریغ و درد که طلسم ِ چشمه ی حیات …

“تغزل” دوستت دارم به وزن عطوفت به حجم روشنی به سرخی ی قلب ِ تپنده ی عاشق بیدار دوستت دارم به خواب مهر به قامت عشق به گرمی ی نبض پروانگان در بهار دوستت دارم به نرمی ی شادی به سختی ی غم به لحظه های پر اضطراب انتظار دوستت …

ترا آزمون شب کجا بود و کی بود؟ آزمون سوارانی که خسته ی خویشند و عشق چون نهالی نگونسار سم ستورانشان آزمون شبی که شط هراس و نفرین است و میراث جهانی که بیتوته ی شقاوت است میان دو تنهایی میان آمدن و رفتن ترا آزمون شب کجا بود و …